Antoni Marcin Towiański dworzanin i plenipotent Ignacego Sadowskiego starosty słonimskiego, dziedzica dóbr Przewały, dowiedziawszy się o zapadłym niekorzystnym dekrecie trybunału radomskiego (14 VI 1741) pomiędzy jego panem a Żydami bełskimi i chełmskimi manifestuje przeciwko Moszkowi Rabinowiczowi z Chełma, Pietruszce z Bełza i Judce Pinkasiukowi z Lubomla starszym ziemskim chełmsko-bełskim oraz Sokolnickiemu, iż ten w zmowie ze starszymi doprowadził do wydania szkodliwego i wadliwego prawnie dekretu  nie  mając do tego plenipotencji starosty, sam dekret został wydany bez dostarczenia pozwu do dóbr z naruszeniem poprzedniego wyroku trybunału z 19 VI 1739. Jednocześnie Towiański manifestuje przeciw starszym, że nadal wydają asygnacje do dóbr Przewały, mimo iż nie ma w nich żadnego Żyda.