Król Jan III Sobieski stosując się do konstytucji 1678 r. ustala zasady dochodzenia wierzytelności od Żydów. Zakazuje wierzycielom, w szczególności deputatom skarbowym, praktyki dochodzenia swoich roszczeń od pojedynczego ziemstwa, polecając im, aby zgodnie z podziałem starszych udawali się do powiatów i do tamtejszych starszych powiatowych po odbiór asygnacji, kierujących ich do określonych miasteczek żydowskich celem windykacji tych zaległych należności. Zabrania także przekazywania swoich wierzytelności w inne ręce.