Komisarze ustanawiają ordynację ziemstwa sandomierskiego. Kadencja marszałka wynosi dwa lata, który odpowiada za finanse ziemstwa. Jałmużna nie powinna być wydawana przez ziemstwo, tylko każde miasto ma wspierać własnych ubogich. W razie konieczności udzielenia ulgi z powodu klęsk żywiołowych suma powinna zostać rozłożona proporcjonalnie na pozostałe kahały. Marszałkowi nie wolno wydawać asygnacji na długi żydowskie. Tylko rozliczone na kongresie stopnickim długi żydowskie są akceptowane. Sprawy o długi generalności Żydów koronnych powinny być rozstrzygane zgodnie z dyspozycją sejmu jarosławskiego 1753 r. w sądach Rzeczypospolitej. Nie wolno pobierać od długów większej prowizji niż 15%. Prowizja od starszych długów żydowskich ma wynosić tylko 10% i to tylko przez cztery lata. Prowizje od wyderkafów i długów szlacheckich mają być wypłacane przez marszałka bez zwłoki. Należne pensje mają być wypłacane zgodnie z ustanowionym przez komisarzy porządkiem. Pogłówne żydowskie powinno być wydawane zgodnie z taryfą sejmu jarosławskiego, a winni niepunktualnego jego wypłacania mają zapłacić 200 grzywien do skarbu wojewody sandomierskiego, a koszty tej niepunktualności nie powinny obciążać ziemstwa. W sejmach żydowskich powinni uczestniczyć co najwyżej dwaj starsi ziemscy, którzy mają postępować zgodnie z udzieloną im instrukcją i plenipotencją. Deputowani zobowiązani są dbać o interes ziemstwa. Wojewoda sandomierski ma otrzymywać corocznie dyspartyment i kwity skarbowe. Z jednego miasta może brać udział we wszelkich zjazdach tylko jeden ze starszych. Rabini ani inne osoby niepłacące podatków nie powinny sprawować jakiegokolwiek urzędu ziemskiego. Rabin ziemski nie ma prawa sam rozdawać tytułów honorowych. Ustalony zostaje sposób spłacenia długów ciążących na ziemstwie. Księgi ziemstwa powinny być przechowywane zgodnie ze zwyczajem w Pińczowie. Zabrania się dodatkowych schadzek starszych po odbytym zjeździe ziemstwa. Marszałek ma przestrzegać punktów tej ordynacji pod groźbą usunięcia z urzędu