Wyrok Andrzeja Pruskiego tytularnego biskupa Tanis, biskupa sufragana, oficjała, prepozyta przemyskego z 15 IX 1756 w sprawie z oskarżenia kahału i rabina w Turce przeciw arendarzom okolicznych miejscowości w sprawie niepodporządkowania się wyrokowi sądu konsytorskiego z 6 IX 1754 r., nieposłuszeństwa kahałowi i rabinowi w Turce. W imieniu gminy w Turce starszy Berko Herszkowicz pozwał arendarzy: Marka Ławrowskiego [z Ławrowa], Abrahama Jakubowicza ze wsi Lenina, Matysa ze wsi Spas, Matysa ze wsi Terszów, Herszka ze wsi Isaje, Majora Jakubowicza ze wsi Jasionka, Rochima Markowicza i Herszkę Daniłowicza (Danielowicz) ze wsi Smaczna, Gabriela i Daniela ze wsi Turze, Szmujłę ze wsi Rypiany, Chaima ze wsi Łumna, Jankiela ze wsi Lipie, Dawida ze wsi Mszany, Szafela Fawlowicza ze wsi Topolnica, Fawela ze wsi Jasienica [Jasienica Zamkowa], Herszkę ze wsi Rozłucz, Herszkę ze wsi Tysowica, Borucha Józefowicza karczmarza i arendarza z miasteczka Strzyłka [Strzyłki], Borucha z miasteczka Litowiska [Lutowiska]. Wspomniani Żydzi nie tylko nie wykonali dotąd dekretu z 28 IV 1755 i 5 IV 1756, ale także wielokrotne go naruszali, co potwierdzili zaprzysiężeni świadkowie, mieszkańcy Turki. Orzekł on, że na mocy wyroku z 6 IX 1754 wspomniani arendarze przeszli pod jurysdykcję synagogi w Turce [wcześniej należeli do Przemyśla], z sankcją kary 300 grzywien polskich, a mimo to podczas świąt i zjazdów żydowskich, nie uznawali jurysdykcji Turki; małżeństwa zawierano nie przed rabinem turczańskim, brali udział w nabożeństwach poza Turką, chowali zmarłych poza tamtejszym cmentarzem. Sąd skazał arendarzy Berka Srula i Mendla  z miasteczka Lutowiska i Matysa Jakubowicza ze wsi Spas na karę 300 grzywien polskich (po połowie na sąd i synagogę turczańską) zgodnie z dekretem z 28 IV 1755  i nakazał sekwestr rodałów. W razie niezapłacenia w ciągu 8 dni od dostarczenia dekretu, skazani mieli zostać aresztowani.